بیوگرافی هیچکس

بیوگرافی هیچکس

نام: سروش لشکری
نام مستعار: هیچکس
متولد: تهران
تحصیلات: دانشجوی انصرافی رشته ی مترجمی زبان
تاریخ تولد: 17 اردیبهشت 1364
رنگ مورد علاقه: مشکی
غذای مورد علاقه: ماهی
مدت فعالیت: از سال 1379

هیچکس اولین رپر رسمی ایران هست. به قول خودش رپکن (فارسی را پاس بداریم ). کسی که رپ رو به طور اساسی شروع کرد. قبل از هیچکس احتمالا چند رپر دیگه هم بودند که همزمان با سروش رپ می کردند که اثری ازشون نیست.
و به قولی پدر رپ فارسی هست. همینطور که همیشه خودش به این نکته اشاره می کنه.

تقریبا اکثر آثار هیچکس یا جنبه ی ملی و حماسی دارن. یا جنبه ی کل کل و شاخ بازی و یا جنبه ی اجتماعی. آهنگ پارتی و مهمونی هم تک و توک داره.

آثار هیچکس رو تقریبا میشه به دو دسته تقسیم کرد. قبل از آشنایی با مهدیار . بعد از آشنایی با مهدیار.
هیچکس تقریبا نصف شهرتش رو مدیون آهنگسازش مهدیار اقاجانی هست. که اولین البوم رسمی هیچکس به نام "جنگل آسفالت" که اولین البوم رسمی رپ فارسی محسوب میشه از ساخته های مهدیار هست.

هیچکس تریپ خاص خودش رو داره و طرفدارایی هم که داره باید با تریپش سازگاری داشته باشن. در غیر این صورت از هیچکس خوششون نمیاد. تریپ خیابونی. با مرام. خاکی. با ابهت. اهل کل کل. با سیاست. در مقابل سایر رپر های دیگه. توی صدای هیچکس یه ابهتی هست که توی بقیه نیست. یه صدای خسته و گرفته و خش دار.

هیچکس هیچ وقت در جهت چیزی که عامه ی مردم خوششون بیاد پیش نرفت. یا به قولی موسیقی ساخته ی خودشو به سمت پوپولار (پاپ) یا موسیقی عام پسند پیش نبرد. مهم حرفی هست که می خواست با آهنگاش بزنه یا نو آوری هست که می خواد نشون بده. ممکنه یه آهنگی که عامه ی مردم خوششون نمیاد دارای نو آوری های زیادی باشه. همیشه نوآوری نشون دهنده ی پیشرفت نیست. گاهی باید ریسک کرد که نوآور شد. که ثابت نموند. هیچکس از جمله کسانی هست که ریسک می کنه. بهتر از ثابت موندنه.

اسم مستعار "هیچکس" هم نشون دهنده ی تریپ خاکی و لوتی منش هیچکسه. و هم یه نو آوری بسیار زیبا. که باعث میشه اسمش تک باشه. یه ارایه ی ادبی که هم جنبه ی ایهام داشته باشه و هم جنبه ی پارادوکس.

از شاخ ترین آهنگ های هیچکس که در حد جهانی هستند که تقریبا همه خوششون میاد آهنگهای "اختلاف" و "یه مشت سرباز" و "یه روز خوب میاد" هستند.

هیچکس 021 را برای معرفی رپ کن های تهرانی راه انداخت. او از سه رقم کد تلفن شهر تهران برای اسم آن استفاده کرد و آن را تبدیل به یک سمبل برای شهر تهران در رپ کرد. علامت دست هیچکس هم که توی عکس ها و کلیپ هاش می بینید علامت همین 021 هست. (اینا یعنی خلاقیت و نو آوری). 021 در اصل یک سایت بود که رپر های تازه کار آهنگاشونو می فرستادند تا سروش اونا رو بذاره توی سایت تا یه کم مطرح بشن و جون بگیرند. و کم کم 021 به صورت سمبل و نماد در اومد.آهنگهای اول هیچ کس به زبان انگلیسی و درباره مشکلات اجتماعی در ایران بود. هیچ کس همیشه سعی کرده کاری نو برای شنوندگان و طرفداران خود ارائه دهد. در حالی که هیچ وقت پشتوانه مالی نداشته است. به نظر او این بزرگترین مشکل خوانندگان زیرزمینی است، با این حال او هیچ وقت رپ کردن را کنار نگذاشته و همیشه دنبال پیشرفت بوده است. سروش در آهنگهایی که می‌خواند مدام تاکید شدیدی بر وجود خون آریائی در رگ‌هایش می‌کند و همچنین برای خودش از القابی نظیر : طیب و پدر خوانده و پدر رپ فارسی و وطن پرست و ... استفاده می‌کند.

همچنین وی فرهنگ خیابانی را به خوبی در موسیقی‌اش تجسّم می‌بخشد، بدون اینکه به دام کپی برداری و تقلید از هنرمندان افریقایی و آمریکایی بیفتد. وی همچنین ادعا می‌کند که بچه ی محله ای به نام ونک پارک در تهران است. هیچکس به آینده ی رپ فارسی خوشبین است و میگوید با کمک هم میتونیم سعی کنیم که رپ فارسی جهانی بشه و بتونه شهرت خاصی داشته باشد. لشکری با وجود داشتن خانواده ای مذهبی برخلاف عقیده و میل خانواده خود با عنوان پدر رپ فارسی به کار خود ادامه می دهد و تا جایی پیش رفته که با چندین رسانه خارجی از جمله بی بی سی فارسی و صدای آمریکا به مصاحبه پرداخته است.

او همچنین تشکل هایی به نام صامت و همچنین ابر رکود تشکیل داده. صامت مثل یک کمپانی بود که رپرهای تازه کار میومدن و سروش از اونا حمایت می کرد. صامت گروه نبود. (مصاحبه ی هیچکس در رادیو دیوار).

صامت از آغاز سال 85 شروع به کار کرد.

او از سازهای ایرانی مانند سه تار در بیت آهنگ "تیریپ ما" استفاده کرد و همکاری با ریویل برای تلفیق رپ فارسی با رپ غربی. او همچنین درباره موضوعات مختلفی آهنگ خوانده است، از جمله اتحاد در آهنگ "با هم"، خیانت در "پدرخوانده".

تکستاش همونطور که گفته شد همراه با جنبه ی طنز به زیبایی به مسائل اجتماعی و به صورت خیلی پنهان سیاسی اشاره میکند سروش از رپرهایی نیست که خیلی اهل قافیه های انچنانی باشه و هرگز کیفیت مفهومی تکستهاش رو با قافیه های مناسب تعویض نکرده . هر چند در خیلی مواقع هم قافیه های زیبایی به کار برده است اما در مجموع خودش رو محدود به قافیه نکرده است و حرف دلش رو به صورت خیلی رک زده است.

سروش کارهای گنگ و دیس هم داشته که در نوع خودش عالی بوده . اما به هیچوجه از الفاظ رکیک استفاده نکرده و همین باعث شده از همه قشر اهنگاش مورد توجه قرار بگیره و در واقع پایه گذار دیس بدون فحش همین هیچکس بوده است.

سروش پس از پخش اهنگ یه روز خوب میاد در اواخر سال88 برای اجرای کنسرت در چندین نقطه دنیا از کشور خارج شد و اولین کنسرت خود را در کشور مالزی با همکاری مهرک ریویل و با حضور گسترده طرفداران برگزار کرد.

به مرگمم خوشحالم چون صدام هست

می مونه تا جوونای بعد محو صدام شن

سروش تا ابد بهترین رپر ایران و پدر رپ فارسی باقی می مونه. و رپ فارسی همیشه مدیون هیچکس بوده و هست و خواهد بود.

خیلی ها میگن که "سندی " اولین کسی بود که رپ خوند در صورتی که کاملا اشتباه هست. سندی گاهی اوقات شعر ها رو به صورت تند می خوند. اگه به این عمل گفته بشه رپ که ....

در مورد این موضوع که اولین آهنگ رپ در ایران را چه کسی‌ خواند نظرات زیادی وجود دارد و نمی‌توان به طور یقین یک آهنگ و یک رپر را به عنوان اولین آهنگ رپ و اولین رپر در ایران معرفی‌ کرد. گروهی معتقدند که آهنگ «یک یاری دارم» از بدیع زده اولین آهنگ سبک رپ در ایران می‌باشد.

و نیز احتمال داده میشود که اولین رپر ایرانی‌ نوجوان ۱۴ ساله‌ای به نامه «حسن صباح» بوده باشد. در آن زمان از آهنگ‌های او در ایران استقبال فراوانی‌ نشد. به همین دلیل در ۱۸ سالگی به آمریکا سفر کرد و در آنجا گروه (Poyzanas spot)را تشکیل داد. او در همان سالها سبک رکنلو رپ را پایه گذاری کرد و این سبک را به همگان شناسند. سپس به ایران بازگشت و همراه با سروش لشکری (هیچ کس) و مهرک و هژیر شروع به کار کرد. پس از چندی آنها طرفدارانی پیدا کردند ولی‌ حسن دوباره به آمریکا برگشت و در آنجا کار خود را ادامه داد.